یکی از مدرن ترین روش های ساخت در عصر حاضر استفاده از سازه های سبک فولادی LSF است. در واقع این روش ساخت علاوه بر معایب محدودی که مانند هر سازه دیگری دارد، مزایایی بی شماری دارد که آن را به عنوان یکی از محبوب ترین روش های ساخت در صنعت ساختمان معرفی کرده است.
در اجرای سازه‌های سبک فولادی، دو رویکرد اصلی و متمایز وجود دارد که به طور عمومی با نام‌های روش کانادایی و روش نیوزلندی شناخته می‌شوند. در اینجا قصد داریم تا در ارتباط با تفاوت این دو روش و مزایا و معایب هر کدام توضیحاتی خدمت شما ارائه دهیم.
تفاوت LSF به روش کانادایی و نیوزلندی
لازم است در ابتدا قبل از هر توضیحی این نکته را ذکر کنیم که تفاوت اصلی این دو روش به نحوه تولید قطعات سازه‌ای و محل مونتاژ بر می گردد:
در سیستم LSF نیوزلندی تولید سازه از طریق نرم افزار کد کم (CAD/CAM) مدل سازی و تولید می شود و حتی جای پیچ در مقاطع پانچ می شود، در حالی که در سیستم LSF کانادایی سازه به صورت خام به محل پروژه ارسال و بخشی از برش کاری در محل پروژه انجام می شود.
در اینجا نتیجه اولیه شاید نشان دهنده این موضوع باشد که سازه نیوزلندی نسبت به سیستم کانادایی بهتر می باشد و مزیت بیشتری دارد، اما نکات مهمی که در ادامه ذکر می کنیم سبب نغییر در تصمیم گیری شما می شود.
نکته اول:
در سیستم کانادایی تولید سازه بر مبنا فایل محاسباتی مورد تایید سازمان نظام مهندسی و نقشه های اجرایی انجام می شود، و در خاتمه کار به راحتی می توان با فایل محاسباتی، مجوز ساختمان را دریافت کرد.
در سیستم کانادایی نرم افزار محاسباتی SAP هست و آیین نامه محاسباتی آن 2800 زلزله ایران، AISI کانادا، نشریه 612 و نشریه 613 می باشد که سبب شده است نوع طراحی، در این سیستم متفاوت شود.ش
در سیستم نیوزلندی هیچ گونه فایل محاسباتی وجود نداره و سازه تنها از طریق مدل سازی انجام می شود، یکی از معایب این روش عدم دریافت پایان کار از شهرداری به دلیل عدم وجود فایل محاسباتی است.
نکته دوم:
در سیستم کانادایی با توجه به نیاز فایل محاسباتی، عرض جان تا 40 سانتیمتر و ضخامت تا 3 میلیمتر قابل تفییر است. این مقاطع دست محاسب رو در محاسبات و طراحی نقشه باز گذاشته و محدودیت اجرا را به حداقل می رساند.
در سیستم نیوزلندی مقطع پروفیل های تولیدی، محدود به مقطع C با عرض جان 9 سانت یا 10 سانت و ضخامت ورق محدود به 0.9 و نهایتا 1 میلیمتر است.
نکته سوم:
در سیستم کانادایی محل اتصال پیچ ها در محل پروژه، به صورت دستی بررسی شده و حتی با توجه به محاسبات بیشتر اتصالات به صورت دو پیچ نیز تعریف می شود.
نوع اجرای بادبندی در سیستم کانادایی با توجه به عدم محدودیت، میتوان از بادبند K شکل و همچنین تسمه بادبندی استفاده نمود
در سیستم نیوزلندی جای پیچ ها در کارخانه در نقاط اتصال ایجاد می شود، اما متاسفانه نسبت به پیچ مصرفی کمی گشاد بوده و همین باعث لغزش پیچ در محل اتصال می شود.
نتیجه:
هیچ کدام از این دو روش نسبت به یک دیگر برتری مطلق ندارد. با توجه به شرایط حال حاضر و نکته های ذکر شده تصمیم گیری بهینه این است در صورت نیاز به اجرای سازه ترجیحا از سیستم کانادایی استفاده شود و نهایتا برای ساخت ساختمان های یک طبقه با سقف شیبدار که بارگزاری سازه ای سبکی دارد از سیستم نیوزلندی استفاده شود.
روش نیوزلندی برای پروژه‌های تکراری با طرح‌های ساده و حداکثر 1 طبقه ایده‌آل است.
روش کانادایی برای پروژه‌های پیچیده‌تر، مرتفع‌تر تا ۵ طبقه، با طرح‌های خاص و یا پروؤه هایی که احتمال تغییر در حین اجرا در آنها بالاتر است به دلیل انعطاف‌پذیری معماری مناسب‌تر است.
ال اس اف ایران
متاسفانه در ایران به خاطر عدم ارائه فایل محاسباتی و عدم نظارت دقیق، لرزش در طبقات ساختمان های غیر استاندارد دیده می شود که میبایست در هنگام تصمیم گیری انتخاب مجری دقت شود.
ال اس اف ایران به عنوان عضو انجمن ال اس اف و بازرس رسمی با چندین دهه فعالیت درخشان در این زمینه آماده ارائه هر گونه خدمات به شما عزیزان است.